köy hayatı

kısa vadede güzel, uzun vadede aşırı sıkıcı.

en çok 3 gün o aşırı doz huzurda yaşayabileceğiniz daha sonra aşina olduğunuz karmaşaya dönmek isteyeceğiniz hayat.

çocukken çizdiğimiz resimlerdeki gibi evlerin dumanı yaz kış demeksizin eksik olmaz. her şey sobada pişer çünkü. tezek kokusu çok fazla olur ayrıca ama rahatsız edici olmaz bir süre sonra. insanı doğaldır, sağda solda gördüğünüz kasıntı tipleri görmezsiniz.

19 yıldır köyde yaşıyorum kendince artıları ve eskileri var. aslında sıkıcı değil kendini meşgul edersen sıkılmazsın. en büyük eksisi bence insanların çok cahil olması ve merkeze uzak olması. onun dışında en büyük artıları her şeyin doğal olması. birde şaka maka canlı bomba riski sıfır aq ohh mis :d

yıllardır hiç değişmedi. sabah kalk, bardağa nesquik doldur, sonra ahıra git bardağa süt sağ.

yarrak gibi bir hayat. bok kokusu, yaş ortalaması, imkansızlıklar, bir türlü bitmek bilmeyen işler, börtü böcek, çekmeyen telefon, dedenin tuhaf hareketleri ve daha bir ton şey. 3 günde 30 yaş yaşladım. pazartesi akşam 21:30 olsa da bir an önce otobüse binip canım istanbul'uma gitsem.

köylerdeki rahatlık ve insan ilişkilerini bazen anlayamıyorum. geçen tüp sipariş etmiş babam. biz evin ön tarafındayken adam mutfak kapısından girip tüpü değiştirip gitmiş. bizim ruhumuz bile duymadı, o da yerini biliyorum nasılsa diye haber verme gereği duymamış. biz de işte on saat tüpçü gelecek diye bekledik. haber vereydi iyiydi tabi. birde aşırı güvenli ortamı olması çok hoş. misal bizim evin 4 kapısı var. 2'sini açıp uyuyoruz sıcaktan. zaten normalde de kitlemiyorduk çoğu zaman. şimdi komple açık. ardına kadar açık. sabaha kadar açık. kimsede kapıyı kitleyin gelen olur demiyor ashsjsj

o doğal domates kokusu herşeye bedel

abi bak ben fazla uyumayı sevmem ama uykuya da engel olamıyorum. bünyeyi alt üst ediyor nmssz. neyse işte efendim, anneannemlerin köyüne giderim her yaz. ben sabah 10-11'den önce kalkamayan 1 insanım. (i̇nsan olup olmadığım konusunda şüphelerim var) anneannemler her sabah tee ben pireleri sağdan sola soldan sağa atlatırken kalkar ahırdaki hayvanların temizliğini falan filan yaparlardı. ben ise o uyku hastalığımın etkisiyle anca 7 gibi uyanırdım. geceleri uyurken dışarda ses olmazdı. yıldızlar yer yatağımın sağ tarafında kalan avluya bakan camdan görünür, ayın önünden geçen bulutları izlerken uyuyakalırdım. dert yok tabi. (o zamanlar tek derdim kuzenimle didişsek nasıl ispitleyeceğimdi) sabahları uyanır kahvaltıyı büyük avluda yapardık. anneannem bize patates kızartır, köy yufkasına sarar yerdik. boşalan tepsiye yenisi gelirdi. evin hemen altında tersakan dersine akan ırmak vardı. köyün mezarlığından gelir o su. değirmenin altından geçer ve bizim kapının önünden giderdi. çocukluğumda yaşadığım köy hayatının en saf ve komik tarafı; kuzenim beni sevmiyor diye üzülerek yazdığım ve ırmağa bıraktığım mektuplardı. ben onu çok seviyordum oysa. bir gün yine ırmak kenarına gemi yüzdürmeye diye gittim. ama ben gemi yapmayı bilmiyorum. kuzenim geldi elinde gazete kağıtları, saman kağıtları ve çözülmüş testleri ile. kuzenim bana gemi yapmayı öğretti. aramızda gelişen ilk olumlu şey o olaydır. ne değişti de böyle oldu derseniz; evin ineklerini su içirmeye götürmüş. benim karaya vuran mektuplarımdan birine denk gelmiş. okuyunca eski inatçı halinden vaz geçmiş. bir komik tarafı ise; benim o ırmağa 2'şer sene aralıklarla terlik bırakmam. :d su terliğini götürürken arkasından çığlık çığlığa bağırır köyü birbirine katardım. (hihihi) i̇lk terlikten sonra alışkanlık oldu galiba iki senede bir salıyorum terliği. :d (bkz: bu konu buraya nasıl geldi)

köy hayatı iyidir de köy ile kent hayatı arasında sıkışmış olan bi yerde yaşıyorsanız bu çok kötü. benim evim tam olarak böyle bi yerde. bir kent kadar gelişmiş değil fakat bir köy kadar samimi, içten ve huzurlu da kesinlikle değil. her an bi kavga, yoldan geçen ehliyetsiz veletlerin motor sesleri, havası ve suyu her geçen gün kirlenmekte ve insanlar samimi değil. her an herkes birilerinin arkasından iş çevirme peşinde. kardeşler bile düşman. tarım desen düzgün yapılmıyor. zaten millet tarlada çalışmak yerine kahvede yada iddia bayilerinde zaman geçiriyor. herkes ayrışmış hep yok o karaçukurlu, yok şu çepni yok bu çerkes.. sülalelere kadar ayrışmalar var. birlik yok.

i̇ster dışarda sabahlayın ister sabaha karşı 5 de eve girin bir insan evladı bile size yan gözle bakmaz

eveet bugünkü anılar köşemizde babamın köyünde yaşadıklarım var. küçükken sizden yaşça büyük çocuklara özenirsiniz. bu her çocuğun çocukluğu boyunca en az 1 kez yaşadığı bir şeydir. bizim köyün çocukları biraz şrfszdi. erkek gibi olmak isteyen kız çocuğuydum ben. bir sürü kızlı erkekli yaşı benden 3-5 büyük çocuk vardı. bizim evin aşağısında da pınar dedikleri bir yer vardı. köy halkı kendi imkanları ile orayı "u" şeklinde yapmışlar. açık kısmından çıkarlar diğer kısma geçerlerdi. ben de onlarla oynayamıyorum diye oturup ağlardım mızır mızır. eşek herifler. o pınara gitcem diye düşmüştüm onlar yokken. belime kadar ıslandım bi' de ıslak ıslak yediğim dayak var tabii. sonra ne mi oldu? şimdi köye gidip benden küçük çocukları geçiriyorum geçemedikleri zaman. biz de böyle delikanlı çocuuz.

önceden yazları köye geldiğimizde eve gitmek istemezdim. ama yaşamaya gelince o öyle olmuyor. şu üç ay yaz tatili köyde nasıl geçti bir ben bilirim bir de allah :d

şu hayatta özendiğim tek şey amk. hiç köyde yaşamadım ben. canım sıkıldıkça gidip köylerde dolaşmışlığım var fakat şu ana kadar bir gecemi köyde geçirdim, o da yılbaşı için arkadaşların köye gitmiştik. o kadar. ama dolaşarak köy hayatı hakkında edindiğim birkaç bilgi var. herifler biz şehir insanlarından çok üstün oğlum. her şeylerini kendileri yapıyor amk. bizim şehirde para verip hazır olarak elde ettiğimiz her şeyi(teknolojik şeyler hariç) herifler 1 kuruş para vermeden, üstelik kendi emekleriyle yapıyorlar. mükemmel bir şey lan bu. maddi açıdan söylemiyorum bunu. hayatta kalma yeteneği olarak söylüyorum, ya da her nasıl adlandırırsanız, uygun bir kelime bulamadım şimdi. belki gerçekten zor ama çok büyük bir üstünlük. bütün zorluklara değer bence bu üstünlük.

aynen kardeşim aynen. köy hayatı çok güzel, doğal yaşam filan. az önce eşek boku yedim kahvaltıda. bunun hesabını kim verecek?

artık havasından mıdır, suyundan mıdır bilinmez insanın libidosunu arttıran bir şeyler var. sanırım ondan köyde büyüyenlerin hep minimum 5-6 kardeş olması. besinler doğal, libodolar yüksek, geceler soğuk ve ortak karar olarak ‘ kalk karı sikişek ‘ kararı alınıyor ve patara putara çocuklar yapılıyor. yani şöyle bi özetlemek gerekirse 1 hafta boyunca 25 olan tek şey yaşım değildi. ama sıçmak için her seferinde gittiğim tuvaletten bokumun geri kaçmasından dolayı kabız oldum ve bu hiç hoş bir şey değildi. köy hayatı pişmanlıktır...

sobanın üzerinde ekmek kızartıyorum. sonrasındaysa üzerine doğal tereyağı sürüp mis gibi yiyorum. (#660454) kesinlikle katılıyorum

12-14 sene olmuştur. ana baba kışın başka yerde çalışıyor. kardeşimle her akşam saat 10:30 gibi bir somun ekmek yanında tereyağ, mis gibi köy peyniri, kendi kurduğumuz zeytin, kuru biber (fırında gevretilmiş)... vallaha canım çekti. soba yok, soba olsa somun ekmek yok, onu bir şekilde bulsak köy peyniri yok. özledim kışın köyde olmayı... köy iyidir

T: köy adını verdiğimiz küçük yerleşim yerinde yaşamak Kısa vadede güzeldir. Hatta insana huzur veren bir yanı vardır. Tabi iş yapılması kısmını saymıyorum ben keyif kısmındayım. Yaklaşık üç haftadır buradayım. Eskiden bir haftada sıkılırken bu karantinanın etkisiyle sanırım henüz sıkılmadım. Çıktım kapının önünde kitap okudum, kiraz ağaçlarının arasına kurduğumuz salıncakta salladım, kısa yürüyüşlere çıktım. Telefonla kendi evimdeki kadar çok haşır neşir olamadım çünkü internet tam çekmiyordu. İyi geldiğini hissettim bu üç haftanın bana. İş kısmına gelince biz sadece yazın geldiğimiz için inektir, tavuktur yok bizde. Babaannem yazdan yaza bahçe yapar kapının önündeki bahçeye. Bu küçük bahçenin bile derdi hiç bitmiyor. Yok bellenecek, ekilecek, birince kez kazılacak aradan zaman geçip ikinci kez kazılacak falan filan. Alışık olmayan bizler için zor bir hayat. Bugün bana kapının önündekini betonu süpür dedi annem. Aldım elime süpürgeyi ben süpürüyorum o rüzgarla geri geliyor, ben süpürüyorum o geri geliyor. Alışık olmayan organla don meselesi gibi. Bir eğreti durdu üzerimde. Nasılda alışmışım şehrin rahatlığına bir süpürgeyle evin önünü süpüremedim. Burada yaşayan insanlar görse üç gün gülerler skdkslsl Kıssadan hisseye gelirsek. Köy hayatını severim. Ay şuram çamur oldu burada böcek var gibi şikayetlerim yoktur. İş kısmını beceremem ama üzerine çalışılırsa öğrenilir bakalım

buraya bahçe yapcam çok ani bi kararla geldim buraya bakalım ne kadar dayanabilecegim. ama aşırı huzurlu bi ortam. kahvelerimi de yanıma aldım.cok huzurluyum.

biliyorsunuz ani bi kararla geldim buralara.yan bahçede bi tane amca var eşi koranodan vefat etmiş. oğullarının siyasi bağlantısı ile yaşlı olmasına rağmen getirdiler çünkü burda kalmak istiyormuş.anlastigim tek insan yıllarca almaya da çalışmış çok zengin istanbul da apartmanları var ama sevmiyor oraları neyse.beraber bahçe yapıyoruz o beni dinlemek istemediginde işitme cihazını kapatıyor,ben kulaklığın takıyorum seviyeli bi ilişkimiz var. Neyse bunun gelinleri geldi şimdi hepsinden nefret ediyor.ikimizde hiç memnun değiliz.az önce ıkimiz ot yolarken bi gelini geldi kot üstü tunik aaa bunlar ne fidesi dede diyo dede benim duyacağım şekilde bok fidesi senin için diktim diyo. sonra gelin benim bahçeme bakarak burda bir sey ekili mi dede diyo?o da diyo ki sanki paristen gelin getirdik allahin yer köylüsü damdan gelin geldi(dam burda ahir demek) bilmemezlikten geliyor diyo. bana bakarak diyo ki(sessiz sekilde) yazık bu da uğraşıp duruyo battı de mi bu diyo kayınvalidesi ile sessizce benim hakkımda gıybet ediyor evet battı bu parasız kalmış buraları ekecek onları yiyecek galiba diyor. Dede oruspular o kız sizin gibi şehir köpeği mi? sen onlara bakma kızım ben anlıyorum seni diyo. Sonra bana döndüler geçmiş olsun galiba batmışsın ben de dedim ever battım.param yok domatesler çıkana kadar ac yasicam. kapıda ki arabamı gormelerine rağmen bu dangalaklikla iyi ki kaçtım bunlardan diyorum. Ne pis insanlar var ya.

bir ay oldu,pandemi süresince köyde yaşam yaşam güzeldi.kendimi dinledim vakit ayıramadığım hobilerimi geliştirdim. (bkz: ney üflemek) (bkz: kalimba çalmak ) (bkz: ebru yapmak) (bkz: etamin işlemek ) ve daha fazlası yani ben baktım ki şehir hayatında olmazsa olmaz dediğim hiçbirşey burda yok ama o kadar dingin ve huzurluyum ki. Internet çekmiyor,televizyonu hiç açmadım. şahsi sosyal medyama tek fotoğraf yüklemedim. Bunların yerine ne yaptın diye sorarsanız... domateslerim çiçek açtı biberlerim boy veriyor mor,alakanat ve müftü ata tohumu fasulyalarim nasıl yuvarlak olacak bilmiyorum ama bunlarda kırmızı lahana bunca sene binlerce insanlara emek ver karşılık bekleme, bi lokma fidandan domates bekle bakalim semerelerini de paylaşırım insaAllah...

(#2377355) arkadaşlar ben hâlâ köy devamke Bu süreçte iyice gavaklı olduğumu bir kenara bırakacak olursak aylar geçti mevsimler değişti sobalar kuruldu buralarda. Normalde güneş enerjisi kullanıyoruz yazın iyi oluyor tabi. Biz bu evi yazlık niyetiyle kullandığımız için ekstra elektrikli ya da tüplü şofben falan yok. Neyse birkaç gün güneş açmasını bekleyip açmayınca sobanın üzerindeki kazanda su kaynatıp kovada ılıştırarak banyo yaptım. Fıskiyesiz yıkanamayan ben maşrapayla yıkandım çok zordu dndjdkdk beni evimin doğalgazlı banyosuna atın nolur

Dışarıdan bakınca güzel görünür. Köy hayatının biraz içine girince genelde kaçmak isterler, daha doğrusu bir hafta içerisinde bıkarlar. Devletin gençleri köy hayatına özendirmesi lazım, çünkü hayat köyden başlar. Üretelim üretelim. Köy hayatına dışardan bakan insan elbette özenecek ama emek kısmına gelince o özenme gidiyor. Dışardan bir meyve ağacına bakan insan ne güzel doğal doğal olgunlaşmış bir meyve diyebilir lâkin o ağacın güneş altında dibinin kazıldığını kimse görmez. Demem o ki köy hayatı tikensiz bir yol gibi gözüküp çok tikenli bir yoldur ama emek ve sabır olunca o yollarda hiç tiken felan olmaz emin olun .

soğuktan sıçamadığım gibi soğuktan uyuyamıyorum da. soğuktan da değil korkudan. çünkü biliyorum ki bu havada uyursam donarım. herkese en güzel yataklar serildi ama bana gelince mutfakta uyursun, eskiden ahıra falan gönderiyorlardı en azından sıcaktı köyde hayvan da kalmadı ki amk. ölme karabaş55.